Długo planowany wyjazd i w końcu realizacja trzydniowej wycieczki uczniów Zespołu Szkół do Wrocławia. Ponad 50 uczniów pod opieką pań: Edyty Utnik, Doroty Kędziory, Justyny Pasternak i Doroty Siłki wyjechali na wycieczkę.

Wcześnie rano wyruszyliśmy  w kierunku Wrocławia. Przerwę w podróży zrobiliśmy na Górze Świętej Anny. Przeszliśmy krótkim spacerkiem na punkt widokowy – komponowany krajobraz kulturowo-przyrodniczy.
Po zwiedzeniu Kościoła i amfiteatru i wspólnych fotkach kontynuowaliśmy przejazd do Wrocławia. W samym mieście czekała  nas wizyta we wrocławskim ZOO, które jest najstarszym w Polsce i posiada bogatą kolekcję zwierząt. W ZOO żyje 14 tysięcy zwierząt, przedstawicieli ponad 1100 gatunków. Wejście do Afrykarium zrobiło na nas największe wrażenie. Zupełnie inny klimat i żyjące tam zwierzęta zachwyciły wszystkich.
Następnie udaliśmy  się do Parku Szczytnickiego, gdzie zobaczylismy Halę Stulecia oraz fontannę multimedialną.Prawdziwa jesień zagościła do ogrodu japońskiego. Tam każda roślinka, krzew, drzewo czy kaskada ma ukryte znaczenie. Krótki  przejazd do hotelu, zakwaterowanie, obiadokolacja i nocleg.
Drugiego dnia tuż po śniadaniu rozpoczęliśmy intensywne zwiedzanie atrakcji miasta. Bardzo interesujące jest wejście  do Muzeum Panorama Racławicka.  Podzieleni na trzy grupy weszliśmy do imponującego budynku skrywającego Panoramę. Tam słuchając przewodnika przeżywaliśmy bitwę pod Racławicami.  Potem ruszyliśmy na spacer z przewodnikiem, podczas którego odkryliśmy najsłynniejsze miejsca we Wrocławiu. Zobaczyliśmy Rynek z ratuszem, Plac Solny oraz Uniwersytet Wrocławski. Poznaliśmy również historię słynnych krasnali oraz odwiedziliśmy najstarszą dzielnicę miasta – Ostrów Tumski.

Chwila odpoczynku na obiad w restauracji”Stary Klasztor” i czas na wizytę w Centrum Historii Zajezdnia. Muzeum zajmuje się przede wszystkim historią Dolnego Śląska, a zwłaszcza dziejami Wrocławia po 1945, wrocławską Solidarnością oraz Ziemiami Odzyskanymi.
Wieczorem udaliśmy się na punkt widokowy w SkyTower. Punkt Widokowy w Sky Tower to miejsce obowiązkowe dla wszystkich miłośników widoków miasta i jego otoczenia aż po górę Ślężę, Chełmiec czy Śnieżkę. Fascynujący widok na miasto nocą i możliwość wspólnego zdjęcia na tle panoramy. Wróciliśmy do do hotelu na kolację i nocleg.
Trzeciego dnia po śniadaniu i wykwaterowaniu z hotelu  wyjechaliśmy z Wrocławia i przejechaliśmy do Paczkowa. Spacerowaliśmy po mieście nazywanym polskim Carcassone oraz mieliśmy wizytę w Muzeum Gazownictwa.
Potem czekał nas przejazd do Opola – Stolicy Polskiej Piosenki. Po obiedzie w restauracji Radiowej czekała nas  wizyta w Narodowym Centrum Polskiej Piosenki. To  było zaskoczenie dla wszystkich uczestników. Nikt nie spodziewał się takich atrakcji, jakie tam czekały na zwiedzających. Ekspozycja muzeum przedstawia w zarysie historię polskiej piosenki od lat 20. ubiegłego wieku do czasów współczesnych. Rolę odtwarzacza multimedialnego pełnią tu dwie muzyczne ściany, na których umieszczone są monitory dotykowe wyświetlające teledyski, fragmenty koncertów, programów telewizyjnych, reportaży i wywiadów z artystami. Weszliśmy na deski amfiteatru opolskiego, by poczuć atmosferę koncertu. Co śmielsi próbowali swoich talentów wokalnych.

Późny powrót do Staszowa, ale wrażenia po wycieczce ogromne.

Już planujemy kolejny wyjazd na wiosnę.

Bardzo bogaty program został przygotowany na trzydniową wycieczkę dla uczniów Zespołu Szkół.

Po długim okresie nauki zdalnej i braku aktywności fizycznej z wielkim zapałem wyruszyło na wycieczkę ponad 50 uczniów pod opieką wychowawców: Edyty Utnik, Barbary Kostępskiej, Mariusza Siłki i Krzysztofa Warzyńskiego.

Pierwszym naszym celem był  Przemyśl, tam odbyliśmy spacer z przewodnikiem po historycznym centrum miasta oraz wejście na Twierdzę. W Krasiczynie weszliśmy na Zamek i okalające go Ogrody. Fascynująca opowieść lokalnego przewodnika przeniosła nas w odległe czasy. Rozglądając się za Białą Damą przechadzaliśmy się po dziedzińcu  Zamku.
Dalej przejechaliśmy nad solińską zaporę wodną. W porcie czekał  nas Rejs statkiem po Solinie. Jesienne barwy pięknie podkreslały  urok Soliny. Czas wolny na przejście zaporą i zakup pamiątek zakończył atrakcje tego dnia.
Przejechaliśmy  do hotelu „Gawra”, tam było zakwaterowanie i obiadokolacja.

Drugiego dnia po śniadaniu spotkaliśmy się z  Hubertem, przewodnikiem beskidzkim, który poprowadził nas na spacer na Połoninę Caryńską.Całkiem niepostrzeżenie  weszliśmy na Tarnicę, słuchają opowieści przewodnika o bezpiecznym wędrowaniu, o zachowaniu w w niebezpiecznych warunkach, pierwszej pomocy.  Niezapomniane widoki wynagrodziły nam trudy około pięciogodzinnej wędrówki. Nie bez przyczyny mówi się, że Bieszczady przyciągają turystów, tak jak natura wilki do lasu.Po zakończeniu spaceru zobaczymy Cerkiew w Smolniku nad Sanem, która w 2013 roku została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Następnie zatrzymaliśmy się na punkcie widokowym w Lutowiskach, z którego rozprzestrzenia się jeden z najpiękniejszych widoków na Bieszczady Wysokie.
Zmęczeni, ale szczęśliwi wróciliśmy na  obiadokolację do hotelu. Wieczorem mieliśmy jeszcze prawdziwe bieszczadzkie ognisko integracyjne.
Trzeciego dnia po śniadaniu wykwaterowaliśmy się z hotelu.
W miejscowości Uherce Mineralne mieliśmy zaplanowany  przejazd Drezynami Rowerowymi na linii kolejowej nr
108 liczącej ponad 140 lat. W trakcie około 1,5 godzinnej przejażdżki dojechaliśmy do stacji Jankowce.
Warto dodać, że Drezyny Rowerowe w 2015 roku zostały uznane za Najlepszy Produkt Turystyczny Polski. Atrakcja niesamowita, choć czuliśmy w nogach jeszcze wczorajsza wędrówkę.
Potem przejechaliśmy do Krosna i weszliśmy do Centrum Dziedzictwa Szkła. Oprócz bogatej wystawy podczas zwiedzania poznaliśmy trudny warsztat zdobienia szkła, kształtowania foremek szklanych i figurek.
W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się również w Kopalni ropy naftowej w Bóbrce, obecnie Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza. Jej założycielami byli Ignacy Łukasiewicz, Tytus Trzecieski i Karol Klobassa-Zrencki.

To była naprawdę atrakcyjna i pełna wrażeń wycieczka.  Uczniowie stęsknieni towarzystwa i dobrej zabawy na wycieczce mieli szanse prawdziwej integracji, ale też sprawdzenia swoich możliwości wędrowania.  Niektórzy byli pierwszy raz w górach i dla nich widok z wysokości był marzeniem.

W Bieszczady jedzie się raz, potem tylko się wraca.